خلباني

خلباني (روي آب [1]) يا خلباني (در هوا ، [2] همچنين انگليسي انگليسي [3]) در حال پيمايش است ، با استفاده از نقاط مرجع ثابت در دريا يا خشكي ، معمولاً با اشاره به نمودار دريايي يا نقشه هوانوردي براي به دست آوردن موقعيتي از كشتي يا هواپيما با توجه به مسير يا مكان مورد نظر. اصلاحات افقي موقعيت از نقاط مرجع شناخته شده را مي توان با ديد يا با رادار بدست آورد. موقعيت عمودي را مي توان با صداي عميقتر براي تعيين عمق بدن آب زير يك كشتي يا با ارتفاع سنج براي تعيين ارتفاع هواپيما بدست آورد ، كه مي توان فاصله آن را از سطح زمين استنباط كرد. خلباني يك كشتي معمولاً نزديك ساحل يا در آبراه هاي داخلي انجام مي شود. خلباني يك هواپيما تحت شرايط هواشناسي بصري براي پرواز انجام مي شود.

ناوبري زميني يك رشته مرتبط است و از نقشه توپوگرافي استفاده مي كند ، به ويژه هنگامي كه در زمين هاي بدون ردپا استفاده مي شود. [4] غواصان از تكنيك هاي مرتبط براي ناوبري زير آب استفاده مي كنند. [5]

منابع آزمايشي
نمودار

بسته به اينكه فرد در مسير آب ، هوا يا خشكي حركت مي كند ، نمودار متفاوتي براي ناوبري اعمال مي شود:

    نمودارهاي دريايي - مناطق ساحلي را نشان مي دهد و عمق آب و ويژگي هاي زمين ، ويژگي هاي طبيعي بستر دريا ، جزئيات خط ساحلي ، خطرات ناوبري ، مكان كمك هاي طبيعي و ساخته شده توسط انسان براي ناوبري و سازه هاي ساخته شده توسط انسان مانند بندرها ، ساختمانها را به تصوير مي كشد. و پل ها
    نمودارهاي هوانوردي - براي شرايط هواشناسي بصري زمين ، ويژگي هاي جغرافيايي ، كمك هاي ناوبري و ساير كمك هاي ناوبري را نشان مي دهد. مقياس آنها از 1: 1 000 000 براي نمودارهاي هوانوردي جهان تا 1: 250 000 متفاوت است.
    نقشه هاي توپوگرافي - شكلات زمين و زمين ، درياچه ها و رودخانه ها ، پوشش جنگل ، مناطق اداري ، مناطق پرجمعيت ، جاده ها و راه آهن و ساير ويژگي هاي ساخته شده توسط بشر را نشان مي دهد. [6]

نقشه برداري ويژگي هاي طبيعي و ساخته شده توسط بشر را نشان مي دهد كه مي تواند به عنوان نقاط مرجع متناسب با نوع ناوبري استفاده شود.

    نمودار دريايي - شامل عمق آب است.

    نمودار هوانوردي - شامل ارتفاع.

    نقشه توپوگرافي - برجستگي ها را تأكيد مي كند - مناسب براي ناوبري زميني.

خلباني دريايي
اطلاعات بيشتر: خلبان دريايي

دريانوردان از ناوبري ثابت كننده موقعيت استفاده مي كنند تا با اندازه گيري تحمل موقعيت فعلي ناوبر از نقاط مرجع شناخته شده ، "رفع موقعيت" يا "رفع" را بدست آورند. براي به دست آوردن خطوط موقعيت از موقعيت فعلي ناوبر به هر نقطه مرجع ، مي توان با استفاده از هر وسيله مشاهده با نشانگر تحمل ، بصري تصحيح كرد. دو يا چند شي با موقعيت شناخته شده به عنوان نقطه مرجع مشاهده مي شوند و ياطاقان هاي ثبت شده. خطوط يا ترانزيت هاي تحمل از طريق محل اقلام بينايي بر روي نمودار ترسيم مي شوند. تقاطع اين خطوط پس از آن موقعيت فعلي ناوبري است. [3]

معمولاً رفع در جايي است كه دو يا چند خط موقعيت در هر زمان قطع مي شوند. اگر بتوان سه خط موقعيت بدست آورد ، "كلاه خروس" حاصل ، جايي كه 3 خط در يك نقطه قطع نمي شوند ، اما در داخل آن كشتي مثلث ايجاد مي كنند ، نشانگر دقت در سه موقعيت جداگانه را به ناوبر مي دهد خطوط. [3]

اگر دو ويژگي جغرافيايي از نظر بصري تراز شده باشند (لبه جزيره با لبه جزيره پشت سر ، يك تير پرچم و يك ساختمان و غيره تراز شوند) ، گسترش خط پيوستن به ويژگي ها را "ترانزيت" مي نامند. ترانزيت تحت تأثير دقت قطب نما قرار نمي گيرد و اغلب براي بررسي قطب نماي از نظر خطا استفاده مي شود. [12]

دقيق ترين تعميرات وقتي اتفاق مي افتد كه خطوط موقعيت با يكديگر زاويه قائم داشته باشند. [3]
بالا

پرواز در ارتفاع كم و ديد كافي ، خلبانان هواپيما براي تعيين موقعيت خود از رودخانه هاي مجاور ، جاده ها ، مسيرهاي راه آهن و ساير مراجعات بصري استفاده مي كنند. [2]
دوره در مقابل مسير زميني
مقاله اصلي: دوره (ناوبري)

راه حل هاي اتصال خط ، مسير بالاي زمين يا كف دريا است. ناوبري مسير زميني را با مسير ناوبري آن قسمت از مسير در نظر گرفته شده مقايسه مي كند ، تا تصحيح "عنوان" ، جهتي كه در آن نشان داده شده است ، انجام شود تا مسير خود را براي جبران جريان هاي عرضي باد يا آبي كه ممكن است صنعت را از مسير خارج كند. [3]
خلباني در كانال ها و رودخانه ها
نشانگرهاي محدوده موقعيتي را نشان مي دهند كه خارج از مسير (چپ) و در مسير (راست) قرار دارد.

در جايي كه كانال باريك است ، مانند برخي از ورودي هاي بندر و برخي رودخانه ها ، سيستم چراغ راهنما به دريانوردان اجازه مي دهد جفت مارك هاي روز را ، به نام "نشانگرهاي برد" ، تراز كنند و "خط پيشرو" (انگليسي انگليسي) [3] يا " محور محور "(انگليسي آمريكايي) ، [13] كه در امتداد آن مي توانيد با خيال راحت پيمايش كنيد. هنگام روشن شدن ، به اين نشانگرها "چراغ هاي پيشرو" (انگليسي بريتانيايي) يا "چراغ هاي دامنه اي" (انگليسي آمريكايي) گفته مي شود. موقعيت هاي نسبي علائم و رگ بر دقت درك خط پيشرو تأثير مي گذارد.