مهندسي مكانيك يك شاخه مهندسي است كه اصول فيزيك و رياضيات مهندسي را با علوم مواد براي طراحي ، تحليل ، ساخت و نگهداري سيستم هاي مكانيكي تركيب مي كند. [1] اين يكي از قديمي ترين و گسترده ترين شاخه هاي مهندسي است.
رشته مهندسي مكانيك نياز به درك مناطق اصلي شامل مكانيك ، ديناميك ، ترموديناميك ، علوم مواد ، تجزيه و تحليل سازه و برق دارد. علاوه بر اين اصول اصلي ، مهندسان مكانيك براي طراحي و تجزيه و تحليل كارخانه هاي توليدي ، تجهيزات و ماشين آلات صنعتي ، سيستم هاي گرمايشي و سرمايشي ، از ابزارهايي مانند طراحي به كمك كامپيوتر (CAD) ، ساخت با كمك رايانه (CAM) و مديريت چرخه عمر محصول استفاده مي كنند. سيستم هاي حمل و نقل ، هواپيماها ، كشتي هاي آبي ، رباتيك ، تجهيزات پزشكي ، سلاح ها و ساير موارد. اين شاخه مهندسي است كه شامل طراحي ، توليد و بهره برداري از ماشين آلات مي شود. [2] [3]
مهندسي مكانيك به عنوان يك رشته در طول انقلاب صنعتي در اروپا در قرن هجدهم ظهور كرد. با اين حال ، پيشرفت آن را مي توان چندين هزار سال در سراسر جهان جستجو كرد. در قرن نوزدهم ، تحولات فيزيك منجر به پيشرفت علم مهندسي مكانيك شد. اين رشته به طور مداوم براي تركيب پيشرفت ها تكامل يافته است. امروزه مهندسان مكانيك به دنبال پيشرفت هايي در زمينه هايي مانند كامپوزيت ، مكاترونيك و فناوري نانو هستند. همچنين با مهندسي هوافضا ، مهندسي متالورژي ، مهندسي عمران ، مهندسي برق ، مهندسي ساخت ، مهندسي شيمي ، مهندسي صنايع و ساير رشته هاي مهندسي با مقادير مختلف همپوشاني دارد. مهندسان مكانيك همچنين ممكن است در زمينه مهندسي پزشكي ، به ويژه با بيومكانيك ، پديده هاي حمل و نقل ، بيومكترونيك ، بيوانوتكنولوژي و مدل سازي سيستم هاي بيولوژيكي كار كنند.
