اتيوپي / حبشهخوشنويسي اتيوپيايي (حبشه اي) با خط Ge'ez آغاز شد ، كه جايگزين زبان عربي جنوبي در پادشاهي Aksum شد ، كه مخصوص زبانهاي سامي اتيوپي توسعه يافته بود. در آن زبانهايي كه از آن استفاده مي كنند ، مانند امهري و تگريني ، خط Fidäl نام دارد كه به معني خط يا الفبا است. حروف عربي جنوبي براي چند كتيبه در قرن هشتم مورد استفاده قرار گرفت ، اگرچه از زمان دمت هيچ زبان عربي جنوبي نبود.
كتيبه هاي اوليه به خط Ge'ez و Ge'ez مربوط به اوايل قرن 5 قبل از ميلاد و به نوعي پروتوت Ge'ez از قرن 9 قبل از ميلاد در ESA نوشته شده است. ادبيات Ge'ez با مسيحي شدن اتيوپي (و تمدن آكسوم) در قرن 4 ، در زمان سلطنت Ezana of Axum آغاز مي شود.
خط Geez از چپ به راست خوانده مي شود و براي نوشتن زبانهاي ديگر ، معمولاً زبانهاي سامي نيز سازگار شده است. گسترده ترين كاربرد براي امهري در اتيوپي و تيگرينيا در اريتره و اتيوپي است.
اروپاتاريخخوشنويسي غربي با استفاده از خط لاتين قابل تشخيص است. الفباي لاتين در حدود 600 سال قبل از ميلاد مسيح ، در رم ظاهر شد و در قرن اول به پايتختهاي شاهنشاهي روم تراشيده شده روي سنگها ، سرستونهاي روستايي رنگ آميزي شده روي ديوارها و خط شكسته رومي براي استفاده روزانه تبديل شد. در قرون دوم و سوم سبك حروف ناهموار توسعه يافت. وقتي كتاب به صومعه ها كشيده شد ، متن غيراخلاقي مناسب تر براي كپي كردن كتاب مقدس و ساير متون ديني پيدا شد. در طي قرون چهارم و پنجم ، هنگامي كه امپراتوري روم سقوط كرد و اروپا وارد عصر تاريك شد ، صومعه هايي بودند كه سنت هاي خوشنويسي را حفظ كردند.
در اوج امپراتوري ، قدرت آن تا مرز بريتانيا رسيد. وقتي امپراتوري سقوط كرد ، تأثير ادبي آن باقي ماند. Semi-uncial توليد Semi-uncial ايرلندي ، آنگلوساكسون كوچك است. هر منطقه استانداردهاي خاص خود را به دنبال صومعه اصلي منطقه (به عنوان مثال خط مروينگ ، خط لائون ، خط Luxeuil ، خط ويزگوتيك ، خط بنونتان) تدوين كرد كه اكثراً خطوطي هستند و به سختي قابل خواندن هستند.كليساهاي مسيحي توسعه كتاب را از طريق كپي برداري كامل از كتاب مقدس ، مقاله Breviary و ساير متون مقدس گسترش دادند. دو سبك متمايز نوشتن معروف به uncial و half-uncial (از لاتين "uncia" يا "اينچ") از انواع كتاب هاي رومي شكل گرفته است. سده هاي 7 تا 9 در شمال اروپا اوج رونوشت هاي خطي سلتيك مانند كتاب دورو ، انجيل هاي لينديسفرن و كتاب كلس بود.
به گفته آلكوين ، ابن يورك ، ارادت شارلماني به بهبود بورس تحصيلي منجر به جذب "انبوهي از كاتبان" شد. آلكوين سبكي را توسعه داد كه به عنوان كارولين يا كارولينجيان شناخته مي شود. اولين نسخه خطي در اين دست Godescalc Evangelistary (به پايان رسيد 783) - كتاب انجيلي است كه توسط كاتب Godescalc نوشته شده است. كارولينگيان همچنان دست تك فرزندي است كه از آن نوع كتاب مدرن فرود مي آيد.
در قرن يازدهم ، كارولين به خط گوتيك تبديل شد ، كه فشرده تر بود و امكان متناسب كردن متن بيشتر در يك صفحه را فراهم كرد. سبك هاي خوشنويسي گوتيك در سراسر اروپا مسلط شد. و در سال 1454 ، هنگامي كه يوهانس گوتنبرگ اولين چاپخانه را در ماينتس آلمان توسعه داد ، سبك گوتيك را به كار برد و آن را به اولين حروف چاپي تبديل كرد.در قرن پانزدهم ، كشف مجدد متون قديمي كارولينگي باعث ايجاد مينوسكول انسان گرايانه يا littera antiqua شد. قرن هفدهم خط باتارد را از فرانسه مي ديد و قرن هجدهم نيز انگليسي را از طريق كتاب هاي خود در اروپا و جهان پخش كرد.
در اواسط دهه 1600 مقامات فرانسوي ، كه مملو از اسنادي بود كه در دستان مختلف و مهارت هاي گوناگون نوشته شده بود ، شكايت كردند كه بسياري از اين اسناد فراتر از توانايي رمزگشايي آنها است. بر اين اساس ، دفتر دارايي تمام اسناد حقوقي را به سه دست ، يعني Coulee ، Rhonde ، (معروف به انگليسي Round hand به انگليسي) و يك Speed Speed كه بعضاً ساده Bastarda ناميده مي شود ، محدود كرد.
در حالي كه در آن زمان استادان بزرگ فرانسوي وجود داشتند ، تأثيرگذارترين شخص در پيشنهاد اين دستان ، لوئيس باربدور بود كه Les Ecritures Financière et Italienne Bastarde Dans Leur Naturel را در حدود سال 1650 منتشر كرد.
با از بين رفتن Camera Apostolica در زمان اخراج رم (1527) ، پايتخت استادان نويسندگي به جنوب فرانسه منتقل شد. در سال 1600 ، Italic Cursiva با تصفيه فناوري ، Italic Chancery Circumflessa جايگزين شد ، كه به نوبه خود باعث Rhonde و بعداً Roundhand انگليسي شد.
در انگلستان ، آيرس و بنسون دست گرد را محبوب كردند در حالي كه اسنل به دليل واكنش در برابر آنها و هشدارهاي مربوط به خويشتنداري و تناسب ، مشهور است. هنوز ادوارد كراكر 40 سال قبل از مطالب فوق الذكر ، انتشار كتابهاي تبليغاتي خود را آغاز كرد.سبكخوشنويسي مقدس مقدس داراي برخي ويژگي هاي منحصر به فرد است ، مانند روشن بودن حرف اول هر كتاب يا فصل در قرون وسطي.