تاريخ (از يوناني ἱστορία، historia ، به معناي "تحقيق ؛ دانش حاصل از تحقيق") مطالعه گذشته است. وقايعي كه قبل از اختراع سيستم هاي نوشتاري رخ داده اند ، پيش از تاريخ تلقي مي شوند. "تاريخچه" اصطلاحي ********ري است كه به وقايع گذشته و همچنين حافظه ، كشف ، جمع آوري ، سازماندهي ، ارائه و تفسير اطلاعات مربوط به اين وقايع مربوط مي شود. مورخان گذشته را در متن با استفاده از منابع تاريخي مانند اسناد مكتوب ، روايات شفاهي ، نشانگرهاي اكولوژيكي و اشيا including مادي از جمله هنر و مصنوعات قرار مي دهند.
تاريخ همچنين شامل رشته دانشگاهي است كه از روايت براي توصيف ، بررسي ، س questionال و تجزيه و تحليل توالي وقايع گذشته و بررسي الگوهاي علت و معلول مربوط به آنها استفاده مي كند. مورخان به دنبال درك و بازنمايي گذشته از طريق روايت ها هستند. آنها اغلب بحث مي كنند كه كدام روايت يك رويداد را به بهترين وجهي توضيح مي دهد و همچنين اهميت علل و پيامدهاي مختلف را توضيح مي دهد. مورخان همچنين در مورد ماهيت تاريخ و سودمندي آن با بحث در مورد مطالعه اين رشته به عنوان يك هدف به خودي خود و به عنوان راهي براي ارائه "چشم انداز" در مورد مشكلات امروز بحث مي كنند.
داستان هاي مشترك در يك فرهنگ خاص ، اما توسط منابع خارجي پشتيباني نمي شوند (مانند داستان هاي مربوط به پادشاه آرتور) ، معمولاً به عنوان ميراث فرهنگي يا افسانه ها طبقه بندي مي شوند. تاريخ از اين جهت متفاوت است كه با اسناد و مدارك و شواهد پشتيباني مي شود. با اين حال ، تأثيرات باستان كمك كرده است تفسيرهاي مختلفي از ماهيت تاريخ ايجاد شود كه در طول قرن ها تكامل يافته و امروز نيز تغيير مي كند. مطالعه مدرن تاريخ دامنه وسيعي دارد و شامل مطالعه مناطق خاص و بررسي برخي عناصر موضوعي يا موضوعي تحقيق تاريخي است. تاريخ اغلب به عنوان بخشي از تحصيلات ابتدايي و متوسطه تدريس مي شود و مطالعه آكادميك تاريخ يك رشته اصلي در دانشگاه است.
هرودوت ، مورخ يوناني قرن 5 قبل از ميلاد را اغلب (طبق سنت غربي) "پدر تاريخ" يا "پدر دروغ" مي دانند. وي همراه با توكيديد معاصر خود ، به تشكيل پايه هاي مطالعه مدرن تاريخ بشر كمك كرد. آثار آنها امروز نيز خوانده مي شود و شكاف بين هرودوت فرهنگ محور و توكيديد كه ارتش را متمركز مي كند ، همچنان در بحث ها يا رويكردهاي نوشتاري تاريخي مدرن باقي مانده است. در شرق آسيا ، يك تواريخ ايالتي ، سالهاي بهار و پاييز ، شناخته شده بود كه از اوايل 722 قبل از ميلاد تدوين مي شد ، اگرچه فقط متون قرن 2 قبل از ميلاد باقي مانده است.علم اشتقاق لغاتكلمه تاريخ از يونان باستان ἱστορία (historía) آمده است ، به معني "تحقيق" ، "دانش از تحقيق" ، يا "قاضي". از اين نظر بود كه ارسطو در تاريخ حيوانات خود از اين كلمه استفاده كرد. واژه نياي ἵστωρ از اوايل در سرودهاي هومري ، هراكليتوس ، سوگند آتب آتني و در كتيبه هاي بوئيتيك (به معناي حقوقي ، "قاضي" يا "شاهد" ، يا مشابه آن) گواهي شده است. اين كلمه يوناني به زبان لاتين كلاسيك به عنوان historia وام گرفته شد ، به معني "تحقيق ، تحقيق ، تحقيق ، شرح ، شرح ، شرح مكتوب از وقايع گذشته ، نوشتن تاريخ ، روايت تاريخي ، دانش ثبت شده از وقايع گذشته ، داستان ، روايت". تاريخ از زبان لاتين (احتمالاً از طريق ايرلندي قديم يا ولز قديمي) به انگليسي stern به عنوان stær ("تاريخچه ، روايت ، داستان") وام گرفته شده است ، اما اين كلمه در اواخر دوره انگليسي قديم از كار افتاد. در همين حال ، وقتي زبان لاتين به فرانسوي قديمي (و آنگلو-نورمن) تبديل شد ، تاريخ به شكل هايي مانند istorie ، estoire و historie تكامل يافت ، و تحولات جديدي در اين معني به دست آمد: "شرح وقايع زندگي يك شخص (آغاز قرن 12) ، وقايع نگاري ، گزارش وقايع مربوط به گروهي از مردم يا بطور كلي افراد (1155) ، نمايش نمايشي يا تصويري از وقايع تاريخي (حدود 1240) ، مجموعه دانش نسبت به تكامل انسان ، علم (حدود 1265) ، روايت از وقايع واقعي يا خيالي ، داستان (حدود 1462) ".از آنگلو-نورمن بود كه تاريخ به انگليسي ميانه وام گرفت ، و اين بار وام گير افتاد. اين در قرن سيزدهم Ancrene Wisse ظاهر مي شود ، اما به نظر مي رسد كه در اواخر قرن 14 به يك كلمه رايج تبديل شده است ، با يك گواهي اوليه در John Gower's Confessio Amantis از دهه 1390 (VI.1383) ظاهر شد: " | براي اين مطابقت يك تاريخچه قديمي ، | كه براي شما مي آيد خاطرات ". در انگليسي ميانه ، معناي تاريخ به طور كلي "داستان" بود. محدوديت معناي "شاخه دانش كه با وقايع گذشته سروكار دارد ؛ ثبت رسمي يا مطالعه وقايع گذشته ، به ويژه امور انساني" در اواسط قرن پانزدهم پديد آمد. [18] با رنسانس ، حواس قديمي اين كلمه احيا شد و به معناي يوناني بود كه فرانسيس بيكن در اواخر قرن شانزدهم ، هنگامي كه در مورد تاريخ طبيعي نوشت ، اين اصطلاح را به كار برد. از نظر او ، تاريخچه "دانش اشيا by تعيين شده توسط مكان و زمان" بود ، نوعي از دانش كه توسط حافظه فراهم مي شود (در حالي كه علم توسط عقل فراهم مي شد ، و شعر توسط خيال تأمين مي شد).