يك امتحان تناسب اندام اجباري دوسالانه ، NAPFA ، در هر مدرسه براي ارزيابي آمادگي جسماني دانش آموزان در سنگاپور انجام مي شود. اين شامل يك سري تست هاي آمادگي جسماني (كشش / كشش شيب دار براي دختران ، ايستادن پرش گسترده ، نشستن ، نشستن و دسترسي و 1.6 كيلومتر براي كودكان اوليه [10 تا 12 سال] / 4/2 كيلومتر) است. براي مقاطع متوسطه و دوره متوسطه [افراد 13 تا 18 ساله]). دانش آموزان با طلا ، نقره يا برنز درجه بندي مي شوند ، يا در صورت عدم موفقيت. NAPFA براي افراد پيش از ثبت نام در صورت دستيابي به برنز يا خرابي ، به مدت دو ماه در سرويس ملي اجباري كشور به عنوان شاخص عمل مي كند.
در مالزي ، دانش آموزان از مدارس ابتدايي تا مدارس متوسطه انتظار مي رود دو دوره يا يك ساعت PE در طول سال انجام دهند ، به جز يك هفته قبل از امتحانات. در بيشتر مدارس متوسطه ، بازي هايي مانند بدمينتون ، سپك تاكرا ، فوتبال ، نت بال ، بسكتبال و تنيس در دسترس است. دانش آموزان ممكن است وسايل ورزشي خود را با اجازه معلم به مدرسه بياورند [نياز به منبع].
در فيليپين ، PE براي تمام سال ها اجباري است ، مگر اينكه مدرسه اين امكان را به دانش آموز بدهد كه برنامه شغلي گواهي ترك برنامه را به جاي سال پنجم و ششم انجام دهد. برخي از مدارس آموزش هنرهاي رزمي را در برنامه درسي تربيت بدني خود قرار داده اند.در اندونزي ، دانش آموزاني كه از كودكستان تا دبيرستان هستند ، با برنامه درسي خود ادغام شده اند. دانش آموزان مهد كودك تا كلاس 3 داراي ژيمناستيك هستند. با شروع كلاس 4 ، دانش آموزان با ورزش هاي رزمي سنتي Pencak Silat و برخي از بازي هاي تيمي مانند بدمينتون ، فوتبال ، فوتسال ، دور رفت و بسكتبال آشنا مي شوند. با شروع از دبيرستان ، بازيهايي مانند بسكتبال ، واليبال ، كريكت ، تنيس ، بدمينتون ، خو خو و كباددي انجام مي شود. آموزش و تمرين بدني آموزش داده مي شود.
در بوتان ، گنجاندن بهداشت و تربيت بدني در برنامه درسي مدارس به طور رسمي در هفتمين جلسه هيئت CAPSD در سال 1997 مورد تأييد قرار گرفت. يك سري تست هاي آزمايشي از سال 1998 تا 1999 در مدارس ابتدايي انجام شد. از آنجا كه آزمون هاي آزمايشي بسيار موفقيت آميز بود ، HPE از سال 2000 بعنوان يك موضوع رسمي آموزش در كليه مدارس ابتدايي معرفي شد.
در سال 2007 ، مجموعه اي از كتابهاي درسي اصلاح شده ، كه شامل يك چارچوب برنامه درسي و هشت كتاب فعاليت بود ، براي استفاده از جلسه علمي سال 2009 تهيه شد.
استراليا
در استراليا ، اولين بار در سال 1981 تربيت بدني در مدارس ابتدايي و متوسطه دولت به عنوان بخشي مهم از برنامه درسي در نظر گرفته شد. بسياري از مدارس استراليا در حال استفاده از مدل تربيت بدني Praxis هستند. Shane Pill از دانشگاه Flinders در استرالياي جنوبي مدل Praxis را به عنوان يك روش آموزش تربيت بدني تعريف مي كند كه مي خواهد يك برنامه درسي ايجاد كند كه فعاليتهايي را ارتقا دهد كه ارتباط بين تفكر ، احساس و رفتار را آموزش دهند و اينكه چگونه تأثير مثبت بر اين جنبه ها مي تواند كيفيت را افزايش دهد زندگي براي دانشجويان. اين مدل با ابتكاراتي مانند Healthy Active Australia Schools (HAAS) و Be Active-Let's Go معرفي شده است. اين مدل به جاي تمركز بر جنبه هاي سنتي تربيت بدني ، مانند آموزش نحوه انجام يك ورزش خاص ، بر درك وسيع تري از معناي آموزش در فعاليت هاي بدني متمركز است. هدف اصلي اين طرح ايجاد يك برنامه درسي است كه باعث ايجاد تغيير فعال در دانش آموزان شود "واقعيت زندگي شده در حال حاضر" ، به طوري كه دانشجويان براي افزايش سلامت كلي در رفتارهاي خود تغييراتي فعال مي دهند.
اروپا
در پرتغال ، دانش آموزان دبستان مي توانند به صورت اختياري به عنوان يك فعاليت فوق برنامه به PE بپيوندند. از دوره راهنمايي تا دبيرستان ، دانش آموزان بايد به مدت دو ساعت در هفته در كلاس هاي PE شركت كنند.
اسكاتلند داراي نياز حداقل دو ساعت PE با كيفيت اوليه و دو دوره (هر كدام 50 دقيقه) در ثانويه S1 تا S4 است. بودجه اخير تضمين كرده است كه بيشتر مقامات محلي افسران ارشد PE را براي حمايت از اين نياز به كار گرفته اند. در سال پنجم و ششم ، PE داوطلبانه است و بايد شخصي سازي و انتخاب در نظر گرفته شود.
در انگليس انتظار مي رود دانش آموزان در سال 7 ، 8 و 9 هفته اي دو ساعت PE و حداقل در 10 و 11 حداقل يك ساعت PE انجام دهند.