پزشكي علم و عمل ايجاد تشخيص ، پيش آگهي ، درمان و پيشگيري از بيماري است. پزشكي شامل انواع اقدامات مراقبت هاي بهداشتي است كه براي حفظ و بازيابي سلامتي با پيشگيري و درمان بيماري ايجاد شده است. طب معاصر از علوم زيست پزشكي ، تحقيقات زيست پزشكي ، ژنتيك و فناوري پزشكي براي تشخيص ، درمان و جلوگيري از آسيب و بيماري استفاده مي كند ، معمولاً از طريق داروها يا جراحي ، بلكه از طريق روش هاي درماني متنوعي مانند روان درماني ، آتل هاي خارجي و كشش ، وسايل پزشكي ، بيولوژيك ، و اشعه يونيزه ، در ميان ديگران.
پزشكي از دوران ماقبل تاريخ مورد استفاده قرار گرفته است ، كه در بيشتر اوقات اين يك هنر (منطقه اي از مهارت و دانش) بود كه اغلب با اعتقادات مذهبي و فلسفي فرهنگ محلي ارتباط داشت. به عنوان مثال ، يك مرد دارويي گياهان را به كار مي برد و دعا مي كند تا شفا پيدا كند ، يا يك فيلسوف و پزشك باستان طبق نظريه هاي طنز ، خونريزي را انجام مي دهد. در قرون اخير ، از زمان ظهور دانش مدرن ، بيشتر داروها به تركيبي از هنر و علم تبديل شده اند (چه اساسي و چه كاربردي ، زير ********ر علم پزشكي). در حالي كه تكنيك بخيه زدن بخيه هنري است كه از طريق تمرين آموخته مي شود ، دانش آنچه در سطح سلولي و مولكولي در بافت هاي دوخته شده اتفاق مي افتد از طريق علم بوجود مي آيد. انواع پزشكي پيش علمي امروزه به عنوان طب سنتي و طب عاميانه شناخته مي شوند. آنها معمولاً با داروهاي علمي مورد استفاده قرار مي گيرند يا به جاي آن استفاده مي شوند و بنابراين داروهاي جايگزين ناميده مي شوند. به عنوان مثال ، شواهد مربوط به اثربخشي طب سوزني براي هر بيماري "متغير و متناقض" است ، [2] اما اگر توسط يك پزشك آموزش ديده به طور مناسب انجام شود ، به طور كلي ايمن است. [3] در مقابل ، روش هاي درماني جايگزين نه تنها در طب علمي بلكه در خارج از مرزهاي ايمني و كارآيي نيز كلك زني ناميده مي شوند. اين مي تواند مجموعه اي از روش ها و پزشكان را شامل شود ، صرف نظر از اينكه آنها پيش علمي هستند (طب سنتي و طب سنتي) يا شبه علمي مدرن ، از جمله كايروپراكتيك كه نظريه علمي جوانه زني علمي را رد مي كند (در عوض بدون داشتن شواهدي مبني بر اينكه بيماري هاي انساني ناشي از افتادگي نامرئي استخوانها ، عمدتاً ستون فقرات و كمتر استخوانهاي ديگر) ، با بيش از نيمي از متخصصان عمل جراحي نيز علم ايمن سازي را رد مي كنند.
طب معاصر به طور كلي در سيستم هاي مراقبت هاي بهداشتي انجام مي شود. چارچوب هاي حقوقي ، اعتبار و اعتبار توسط دولت هاي جداگانه ايجاد مي شود ، كه توسط سازمان هاي بين المللي مانند كليساها تقويت مي شود. ويژگي هاي هر سيستم مراقبت هاي بهداشتي تأثير مهمي در نحوه ارائه خدمات پزشكي دارد. از زمان هاي بسيار قديم ، تأكيد مسيحيان بر خيرات عملي موجب پيشرفت سيستماتيك پرستاري و بيمارستان ها شد و امروزه كليساي كاتوليك همچنان بزرگترين ارائه دهنده خدمات پزشكي غير دولتي در جهان است. [15] كشورهاي پيشرفته صنعتي (به استثناي ايالات متحده) [16] [17] و بسياري از كشورهاي در حال توسعه خدمات پزشكي را از طريق سيستم مراقبت هاي بهداشتي جهاني ارائه مي دهند كه هدف آن تضمين مراقبت از همه از طريق يك سيستم مراقبت هاي بهداشتي تك پرداخت كننده يا اجباري است. بيمه درماني خصوصي يا تعاوني اين هدف براي اطمينان از دسترسي كل افراد به مراقبت هاي پزشكي بر اساس نياز و نه توانايي پرداخت است. زايمان ممكن است از طريق اقدامات پزشكي خصوصي يا بيمارستان ها و كلينيك هاي دولتي يا موسسات خيريه باشد كه معمولاً با تركيبي از هر سه صورت مي گيرد. اكثر جوامع قبيله اي هيچ تضميني در مورد مراقبت هاي بهداشتي براي كل جمعيت ندارند. در چنين جوامعي ، مراقبت هاي بهداشتي در دسترس كساني است كه مي توانند هزينه آن را پرداخت كنند يا آن را خود بيمه كرده اند (مستقيم يا به عنوان بخشي از قرارداد كار) يا ممكن است تحت مراقبت هاي مستقيمي كه توسط دولت يا قبيله تأمين مي شود ، تحت درمان قرار گيرند.
شفافيت اطلاعات يكي ديگر از عوامل تعريف سيستم تحويل است. دستيابي به اطلاعات در مورد شرايط ، روش هاي درماني ، كيفيت و قيمت گذاري تا حد زيادي در انتخاب بيماران / مصرف كنندگان و بنابراين انگيزه هاي متخصصان پزشكي تأثير مي گذارد. در حالي كه سيستم بهداشت و درمان ايالات متحده به دليل عدم گشودگي مورد انتقاد قرار گرفته است ، [18] قانون جديد ممكن است گشودگي بيشتر را تشويق كند. بين نياز به شفافيت از يك سو و مواردي مانند رازداري بيمار و بهره برداري احتمالي از اطلاعات براي منافع تجاري ، تنش محسوسي وجود دارد. تحويل ويرايش همچنين نگاه كنيد به: مراقبت هاي بهداشتي ، درمانگاه ، بيمارستان و مهمانسرا ارائه مراقبت هاي پزشكي به دسته هاي مراقبت هاي اوليه ، ثانويه و درجه سوم طبقه بندي مي شود.
خدمات پزشكي مراقبت هاي اوليه توسط پزشكان ، دستياران پزشك ، پزشكان پرستار يا ساير متخصصان بهداشت ارائه مي شود كه اولين تماس را با بيمار در جستجوي درمان پزشكي يا مراقبت دارند. اين موارد در مطب هاي پزشكان ، كلينيك ها ، خانه هاي سالمندان ، مدارس ، ويزيت در خانه و ساير مكان هاي نزديك به بيماران وجود دارد. حدود 90٪ از ويزيت هاي پزشكي توسط ارائه دهنده مراقبت هاي اوليه قابل درمان است. اين موارد شامل درمان بيماري هاي حاد و مزمن ، مراقبت هاي پيشگيرانه و آموزش بهداشت براي همه سنين و هر دو جنس است. خدمات پزشكي مراقبت هاي ثانويه توسط بيماري هاي پزشكي در مطب ها يا كلينيك هايشان يا در بيمارستان هاي جامعه محلي براي بيمار ارجاع شده توسط ارائه دهنده مراقبت هاي اوليه كه اولين بار بيمار را تشخيص داده يا معالجه مي كند ، ارائه مي شود. مراجعه براي آن دسته از بيماران انجام مي شود كه نياز به تخصص يا روشهاي انجام شده توسط متخصصان دارند. اين خدمات شامل مراقبت هاي سرپايي و خدمات بستري ، بخش هاي اورژانس ، داروهاي مراقبت هاي ويژه ، خدمات جراحي ، فيزيوتراپي ، زايمان ، واحدهاي آندوسكوپي ، آزمايشگاه هاي تشخيصي و خدمات تصويربرداري پزشكي ، مراكز پذيرايي و غيره است. برخي از ارائه دهندگان مراقبت هاي اوليه نيز ممكن است مراقبت كنند بيماران بستري در بيمارستان و نوزادان را در يك مراقبت ثانويه تحويل مي دهند. خدمات پزشكي مراقبت عالي توسط بيمارستان هاي تخصصي يا مراكز منطقه اي مجهز به امكانات تشخيصي و درماني كه عموماً در بيمارستان هاي محلي در دسترس نيستند ، ارائه مي شود. اين مراكز شامل مراكز تروما ، مراكز درمان سوختگي ، خدمات پيشرفته واحد نوزادان ، پيوند اعضا ، بارداري پر خطر ، انكولوژي پرتوي و غيره است. مراقبت هاي پزشكي مدرن نيز به اطلاعات بستگي دارد - كه هنوز هم در بسياري از موارد مراقبت هاي بهداشتي در پرونده هاي كاغذي ارائه مي شود ، اما امروزه به طور فزاينده اي با استفاده از ابزار الكترونيكي انجام مي شود. در كشورهاي كم درآمد ، مراقبت هاي بهداشتي مدرن اغلب براي يك فرد متوسط بسيار گران است. محققان سياست بهداشت و درمان بين المللي حمايت كرده اند كه "هزينه هاي كاربر" در اين مناطق براي اطمينان از دسترسي حذف شود ، اگرچه حتي پس از حذف ، هزينه ها و موانع قابل توجهي باقي مانده است. [19] جداسازي نسخه و توزيع روشي است كه در دارو و داروخانه انجام مي شود و در آن پزشكي كه نسخه پزشكي را ارائه مي دهد از داروساز داروي تجويز شده مستقل است. در دنياي غرب قرن ها سنت وجود دارد كه داروسازان را از پزشكان جدا مي كند. در كشورهاي آسيايي تهيه دارو نيز توسط پزشكان به صورت سنتي انجام مي شود. [20]