مهندسي برق يك رشته مهندسي است كه با مطالعه ، طراحي و استفاده از تجهيزات ، دستگاه ها و سيستم هايي كه از برق ، الكترونيك و مغناطيس استفاده مي كنند ، استفاده مي شود. پس از تجاري سازي تلگراف الكتريكي ، تلفن و توليد ، توزيع و استفاده از برق ، اين امر در نيمه دوم قرن نوزدهم به عنوان شغل قابل شناسايي ظاهر شد.
مهندسي برق اكنون به رشته هاي گسترده اي از جمله مهندسي كامپيوتر ، مهندسي سيستم ، مهندسي نيرو ، ارتباطات از راه دور ، مهندسي فركانس راديويي ، پردازش سيگنال ، ابزار دقيق و الكترونيك تقسيم شده است. بسياري از اين رشته ها با شاخه هاي ديگر مهندسي همپوشاني دارند ، و شامل تعداد زيادي از تخصص ها از جمله مهندسي سخت افزار ، الكترونيك قدرت ، الكترومغناطيسي و امواج ، مهندسي مايكروويو ، فناوري نانو ، الكتروشيمي ، انرژي هاي تجديد پذير ، مكاترونيك و علوم مواد الكتريكي است. [a]
مهندسان برق معمولاً داراي مدرك مهندسي برق يا مهندسي الكترونيك هستند. مهندسان تمرين ممكن است داراي گواهينامه حرفه اي باشند و اعضاي يك نهاد حرفه اي يا يك سازمان استاندارد بين المللي باشند. اين موارد شامل كميسيون بين المللي الكتروتكنيك (IEC) ، انستيتوي مهندسان برق و الكترونيك (IEEE) و موسسه مهندسي و فناوري (IET) (IEE سابق) است.
مهندسان برق در طيف وسيعي از صنايع كار مي كنند و مهارت هاي مورد نياز نيز متغير است. اين موارد از تئوري مدار گرفته تا مهارت هاي مديريتي يك مدير پروژه را شامل مي شود. ابزارها و تجهيزات مورد نياز يك مهندس فردي نيز به همين ترتيب متغير هستند ، از يك ولت متر ساده گرفته تا نرم افزار پيچيده طراحي و ساخت.برق حداقل از اوايل قرن هفدهم مورد علاقه علمي بوده است. ويليام گيلبرت دانشمند برجسته اوليه برق بود و اولين كسي بود كه بين مغناطيس و الكتريسيته ساكن تمايز مشخصي قائل شد. وي ايجاد اصطلاح "برق" را به او نسبت داده اند. [1] وي همچنين ورسوريوم را طراحي كرد: وسيله اي كه وجود اجسام داراي بار ثابت را تشخيص مي دهد. در سال 1762 پروفسور سوئدي يوهان ويلكا دستگاهي اختراع كرد كه بعداً الكتروفور ناميده شد و يك بار الكتريكي ساكن توليد كرد. تا سال 1800 الساندرو ولتا شمع ولتايي را توليد كرد ، كه پيشرو باتري الكتريكي است.در قرن نوزدهم ، تحقيقات در مورد اين موضوع شدت گرفت. از پيشرفتهاي قابل توجه در اين قرن مي توان به كارهاي هانس كريستين ارستت اشاره كرد كه در سال 1820 كشف كرد جريان الكتريكي يك ميدان مغناطيسي ايجاد مي كند كه يك سوزن قطب نما را منحرف مي كند ، ويليام استورجون كه در سال 1825 آهنرباي الكتريكي را اختراع كرد ، جوزف هنري و ادوارد ديوي كه اختراع كردند رله الكتريكي در سال 1835 ، از گئورگ اوم ، كه در سال 1827 رابطه بين جريان الكتريكي و اختلاف پتانسيل در يك رسانا را تعيين كرد ، [2] مايكل فارادي (كاشف القاي الكترومغناطيسي در سال 1831) و جيمز كلرك مكسول ، كه در سال 1873 نظريه واحدي از الكتريسيته و مغناطيس را در رساله "الكتريسيته و مغناطيس" منتشر كرد.در سال 1782 ژرژ-لوئيس له سيج احتمالاً اولين شكل تلگرافي الكتريكي جهان را با استفاده از 24 سيم مختلف ، براي هر حرف الفبا ، در برلين ارائه داد. اين تلگراف دو اتاق را به هم متصل مي كند. اين يك تلگراف الكترواستاتيك بود كه برگ طلا را از طريق هدايت الكتريكي منتقل مي كرد.n 1795 ، Francisco Salva Campillo يك سيستم تلگراف الكترواستاتيك را پيشنهاد داد. وي بين سالهاي 1803–1804 در زمينه تلگرافي الكتريكي كار كرد و در سال 1804 گزارش خود را در آكادمي سلطنتي علوم طبيعي و هنر بارسلونا ارائه داد. سيستم تلگراف الكتروليت سالوا بسيار ابتكاري بود اگرچه بسيار تحت تأثير و مبتني بر دو كشف جديد در اروپا در سال 1800 بود - باتري الكتريكي الساندرو ولتا براي توليد جريان الكتريكي و الكتروليز آب ويليام نيكلسون و آنتوني كارلايل. [4] تلگرافي برق را مي توان اولين نمونه مهندسي برق دانست. مهندسي برق در اواخر قرن نوزدهم به يك حرفه تبديل شد. پزشكان يك شبكه جهاني تلگراف الكتريكي ايجاد كرده بودند و اولين موسسات حرفه اي مهندسي برق در انگليس و ايالات متحده آمريكا براي حمايت از اين رشته جديد تاسيس شدند. فرانسيس رونالدس در سال 1816 يك سيستم تلگراف الكتريكي ايجاد كرد و ديدگاه خود را در مورد چگونگي تبديل جهان توسط برق مستند كرد. [5] [6] بيش از 50 سال بعد ، او به انجمن جديد مهندسان تلگراف پيوست (به زودي به موسسه مهندسين برق تغيير نام داد) و در آنجا اعضاي ديگر او را به عنوان اولين گروه خود در نظر گرفتند. [7] در اواخر قرن نوزدهم ، جهان براي هميشه با ارتباطات سريعي كه با توسعه مهندسي خطوط زميني ، كابل هاي زيردريايي و از حدود 1890 تلگرافي بي سيم امكان پذير شده بود ، تغيير كرده است.