انتقاد فيلوپونوس از اصول فيزيك ارسطويي ده سال بعد ، [19] در طول انقلاب علمي ، الهام بخشي براي گاليله گاليله بود. گاليله وقتي استدلال مي كرد كه فيزيك ارسطويي داراي نقص است ، در آثار خود به طور اساسي فيلوپونوس را ذكر كرد. [20] [21] در دهه 1300 ژان بوريدان ، معلم دانشكده هنر در دانشگاه پاريس ، مفهوم انگيزه را توسعه داد. اين گامي به سوي ايده هاي مدرن اينرسي و حركت بود.
بورس اسلامي ، فيزيك ارسطويي را از يونانيان به ارث برده و در دوران طلايي اسلامي ، آن را بيشتر توسعه داد ، به ويژه با تأكيد بر مشاهده و استدلال پيشيني ، فرم هاي اوليه روش علمي را توسعه داد.
مهمترين نوآوريها در زمينه بينايي و بينايي بود كه از آثار بسياري از دانشمندان مانند ابن سهل ، الكندي ، ابن الحيثم ، الفاريسي و ابن سينا حاصل مي شد. برجسته ترين اثر كتاب بينايي (كه به آن كتاب المنير نيز گفته مي شود) ، نوشته ابن الحيثم بود ، كه در آن او به طور قاطع ايده يونان باستان در مورد بينايي را رد كرد ، اما همچنين به نظريه جديدي نيز رسيد. وي در اين كتاب ، مطالعه اي درباره پديده camera obscura (نسخه هزار ساله او از دوربين سوراخ سوراخ) را ارائه داد و بيشتر به نحوه كار خود چشم پرداخت. وي با استفاده از تشريح و دانش دانشمندان قبلي ، توانست توضيح دهد كه چگونه نور به چشم وارد مي شود. او ادعا كرد كه پرتو نور متمركز است ، اما توضيح واقعي چگونگي تابش نور به پشت چشم بايد تا سال 1604 صبر كند. رساله او درباره نور ، تاريكي دوربين را صدها سال قبل از پيشرفت مدرن عكاسي توضيح داد. [23] ]
نقاشي ابن الحيثم (الحازن)ابن الحيثم (حدود 965 – حدود 1040) ، كتاب اپتيك كتاب اول ، [6.85] ، [6.86]. كتاب دوم ، [3.80] آزمايشات تاريكي دوربين وي را شرح مي دهد. [24]كتاب بينايي و هفت جلدي (كتاب المناطير) بيش از 600 سال بر تفكر در رشته هاي مختلف از نظريه ادراك بصري تا ماهيت چشم انداز در هنر قرون وسطايي ، هم در شرق و هم در غرب تأثير زيادي گذاشت. بسياري از محققان اروپايي و هم رديفان ديگر ، از رابرت گروستسته و لئوناردو داوينچي گرفته تا رنه دكارت ، يوهانس كپلر و آيزاك نيوتون ، بدهكار وي بودند. در واقع ، تأثير اپتيك هاي ابن هيثم در كنار همان اثر نيوتن با همين عنوان ، كه 700 سال بعد منتشر شد ، قرار دارد.
ترجمه كتاب بينايي تأثير زيادي در اروپا داشت. از آن ، بعداً دانشمندان اروپايي توانستند دستگاههايي بسازند كه همان مواردي را كه ابن الحيثام ساخته بود تكرار كنند و نحوه كار نور را درك كنند. از اين رو موارد مهمي مانند عينك ، ذره بين ، تلسكوپ و دوربين توليد شد.هنگامي كه اروپاييان اوليه مدرن از روشهاي كمي و تجربي براي كشف آنچه كه امروزه به عنوان قوانين فيزيك در نظر گرفته شده است ، فيزيك به يك علم جداگانه تبديل شد. [25]
تحولات عمده در اين دوره شامل جايگزيني مدل ژئوسنتريك منظومه شمسي با مدل heliocentric Copernican ، قوانين حاكم بر حركت اجرام سياره اي است كه توسط كپلر بين سالهاي 1609 و 1619 تعيين شد ، پيشگامان كار در مورد تلسكوپ ها و نجوم رصدي توسط گاليله در شانزدهم و قرن هفدهم ، و كشف و يكسان سازي نيوتن از قوانين حركت و جاذبه جهاني كه نام او را به همراه خواهد آورد. [26] نيوتن همچنين حساب ايجاد كرد ، [d] مطالعه رياضي تغيير ، كه روشهاي جديد رياضي را براي حل مسائل فيزيكي فراهم مي كرد. [27]
كشف قوانين جديد در ترموديناميك ، شيمي و مغناطيسي الكترومغناطيسي ناشي از تلاش هاي بيشتر تحقيقات در طول انقلاب صنعتي با افزايش نيازهاي انرژي بود. [28] قوانين متشكل از فيزيك كلاسيك براي اشيا on در مقياس هاي روزمره كه با سرعت غير نسبي حركت مي كنند بسيار مورد استفاده قرار مي گيرد ، زيرا در چنين شرايطي يك تقريب نزديك دارند و نظريه هايي مانند مكانيك كوانتوم و نظريه نسبيت در معادلات كلاسيك آنها ساده مي شوند مقياس با اين حال ، عدم دقت در مكانيك كلاسيك براي اجسام بسيار كوچك و سرعت بسيار بالا باعث پيشرفت فيزيك مدرن در قرن بيستم شد.فيزيك مدرن در اوايل قرن 20 با كار ماكس پلانك در تئوري كوانتوم و نظريه نسبيت آلبرت انيشتين آغاز شد. هر دو اين نظريه ها به دليل عدم دقت در مكانيك كلاسيك در شرايط خاص بوجود آمده اند. مكانيك كلاسيك سرعت متغير نور را پيش بيني مي كند ، كه با سرعت ثابت پيش بيني شده توسط معادلات الكترومغناطيس ماكسول قابل حل نيست. اين اختلاف با نظريه نسبيت خاص انيشتين ، كه جايگزين مكانيك كلاسيك براي اجسام داراي حركت سريع مي شود و سرعت ثابت نور را مجاز مي سازد ، اصلاح شد.