پژوهشتحقيقات روانپزشكي ، از نظر ماهيت ، ميان رشته اي است. تركيبي از ديدگاه هاي اجتماعي ، بيولوژيكي و روانشناختي در تلاش براي درك ماهيت و درمان اختلالات رواني. روانپزشكان باليني و تحقيقاتي مباحث اساسي و باليني روانپزشكي را در م institutionsسسات تحقيقاتي مطالعه مي كنند و مقالاتي را در مجلات منتشر مي كنند. زير نظر تابلوهاي بازبيني نهادي ، محققان باليني روانپزشكي به منظور افزايش اعتبار و قابليت اطمينان تشخيص ، كشف روشهاي درماني جديد و طبقه بندي اختلالات رواني جديد ، به موضوعاتي از جمله تصويربرداري عصبي ، ژنتيك و روان درماني مي پردازند.
كاربرد بالينيسيستم هاي تشخيصيتشخيص هاي روانپزشكي در طيف وسيعي از تنظيمات انجام مي شود و توسط متخصصان مختلف بهداشت انجام مي شود. بنابراين ، روش تشخيصي ممكن است براساس اين عوامل بسيار متفاوت باشد. به طور معمول ، اگرچه ، يك تشخيص روانپزشكي از روش تشخيص افتراقي استفاده مي كند كه در آن يك معاينه وضعيت ذهني و معاينه بدني انجام مي شود ، و تاريخچه هاي آسيب شناختي ، روانپزشكي يا رواني-اجتماعي به دست مي آيد ، و گاهي اوقات تصاوير عصبي يا ساير اندازه گيري هاي عصبي-فيزيولوژيكي انجام مي شود ، يا آزمايشات شخصيتي يا آزمايش هاي شناختي انجام مي شود. در برخي موارد ، ممكن است از اسكن مغز براي رد ساير بيماري هاي پزشكي استفاده شود ، اما در اين زمان تنها با اسكن مغز نمي توان به طور دقيق بيماري رواني را تشخيص داد يا خطر ابتلا به بيماري رواني را در آينده اعلام كرد. چند روانپزشك شروع به استفاده از ژنتيك در طي مراحل تشخيص مي كنند اما در كل اين يك موضوع تحقيقاتي است.
كتابچه هاي راهنماي تشخيصيامروزه از سه كتابچه راهنماي تشخيصي اصلي براي طبقه بندي شرايط بهداشت روان استفاده مي شود. ICD-10 توسط سازمان بهداشت جهاني توليد و منتشر شده است ، شامل بخشي در مورد شرايط روانپزشكي است و در سراسر جهان مورد استفاده قرار مي گيرد. [64] كتابچه راهنماي تشخيصي و آماري اختلالات رواني ، كه توسط انجمن روانپزشكي آمريكا توليد و منتشر شده است ، در درجه اول بر روي شرايط بهداشت روان متمركز است و اصلي ترين ابزار طبقه بندي در ايالات متحده است. در حال حاضر در پنجمين نسخه اصلاح شده خود است و همچنين در سراسر جهان مورد استفاده قرار مي گيرد. انجمن روانپزشكي چين همچنين يك كتابچه راهنماي تشخيصي به نام طبقه بندي اختلالات رواني چيني توليد كرده است.
هدف اعلام شده از كتابچه هاي تشخيصي معمولاً ايجاد دسته ها و معيارهاي قابل تكرار و مفيد از نظر باليني ، براي تسهيل توافق و توافق بر سر استانداردها است ، در حالي كه از نظر علت تئوري است. با اين حال ، اين دسته بندي ها بر اساس نظريه ها و داده هاي خاص روانپزشكي است. آنها گسترده و اغلب توسط تركيبي از علائم احتمالي مشخص مي شوند ، و بسياري از دسته ها در علائم همپوشاني دارند يا به طور معمول با هم اتفاق مي افتند. در حالي كه در اصل فقط راهنماي پزشكان باتجربه اي بود كه در زمينه استفاده از آن آموزش ديده اند ، اكنون از اين نام به طور گسترده توسط پزشكان ، مديران و شركت هاي بيمه در بسياري از كشورها استفاده مي شود.
DSM ستايش براي استاندارد سازي دسته ها و معيارهاي تشخيص روانپزشكي را به خود جلب كرده است. همچنين باعث جنجال و انتقاد شده است. برخي از منتقدان معتقدند كه DSM يك سيستم غير علمي است كه نظرات چند روانپزشك قدرتمند را در خود جاي داده است. موضوعات مداوم در مورد اعتبار و قابليت اطمينان دسته هاي تشخيصي وجود دارد. اعتماد به علائم سطحي ؛ استفاده از خطوط تقسيم مصنوعي بين دسته ها و از "عادي بودن" ؛ تعصب فرهنگي احتمالي ؛ پزشكي درماني از پريشاني انسان و تعارضات مالي منافع ، از جمله با عمل روانپزشكان و با صنعت داروسازي ؛ جنجال هاي سياسي در مورد گنجاندن يا حذف موارد تشخيصي از كتابچه راهنما ، به طور كلي يا با توجه به موارد خاص. و تجربه كساني كه تحت تأثير راهنما قرار مي گيرند ، از جمله جنبش مصرف كننده / بازمانده. انتشار DSM ، با محافظت از حق نسخه برداري كاملاً محافظت شده ، اكنون APA را بيش از 5 ميليون دلار در سال مي كند و از نظر تاريخي به بيش از 100 ميليون دلار مي رسد.رفتارملاحظات كلياز افرادي كه داراي شرايط بهداشت رواني هستند معمولاً بيمار ناميده مي شوند اما ممكن است مشتري ، مصرف كننده يا دريافت كننده خدمات نيز خوانده شوند. آنها ممكن است از طريق مسيرهاي مختلف تحت مراقبت پزشك روانپزشك يا ساير پزشكان روانپزشكي قرار بگيرند ، اين دو مورد معمولاً خود ارجاعي يا ارجاع توسط پزشك مراقبت هاي اوليه است. متناوباً ، شخص مي تواند توسط كادر پزشكي بيمارستان ، با حكم دادگاه ، تعهد غير ارادي يا در انگليس و استراليا ، با تقسيم بندي بر اساس قانون بهداشت روان ، معرفي شود.افرادي كه تحت ارزيابي روانپزشكي قرار مي گيرند توسط روانپزشك از نظر شرايط روحي و جسمي ارزيابي مي شوند. اين معمولاً شامل مصاحبه با شخص و اغلب كسب اطلاعات از منابع ديگر مانند ساير متخصصان مراقبت هاي بهداشتي و اجتماعي ، بستگان ، همكاران ، پرسنل اجراي قانون ، پرسنل پزشكي فوريت هاي پزشكي و مقياس هاي رتبه بندي روانپزشكي است.