مقدمه اي بر روانكاوي يا سخنراني هاي مقدماتي روانكاوي (به آلماني: Vorlesungen zur Einführung in die Psychoanalyse) مجموعه اي از سخنراني ها است كه توسط زيگموند فرويد ، بنيانگذار روانكاوي ، در سالهاي 1915–1917 برگزار شده است (منتشر شده 1916–1917). در اين 28 سخنراني ، يك ارزيابي اوليه از ديدگاه هاي وي در مورد ناخودآگاه ، روياها و نظريه روان رنجوري در زمان نوشتن مقاله و همچنين ارائه برخي مطالب فني جديد به خواننده پيشرفته تر ارائه مي شود.
اين سخنراني ها محبوب ترين و ترجمه شده ترين آثار وي شدند. با اين حال ، برخي از مواضع ذكر شده در مقدمه روانكاوي متعاقباً در كارهاي بعدي فرويد تغيير مي يابد يا تجديد نظر مي شود. و در سال 1932 او مجموعه دوم هفت سخنراني با شماره 29-35 را ارائه كرد - سخنراني هاي مقدماتي جديد در مورد روانكاوي - به عنوان مكمل (هر چند اين سخنراني ها هرگز با صداي بلند خوانده نمي شدند و سبك ارائه متفاوت ، و گاه بحث برانگيزتري داشتند).فهرستفرويد در سخنراني هاي مقدماتي سه بخشي خود ، با آغاز بحث در مورد لغزش هاي فرويدي در قسمت اول ، رفتن به روياها در قسمت دوم و تنها مقابله با روان رنجوري ها در بخش سوم ، موفق شد ايده هاي خود را به گونه اي محكم در مورد موارد مشترك ارائه دهد دنياي حس روزمره. فرويد با استفاده كامل از فرم سخنراني ، توانست با مخاطبان خود درگير جدال پر جنب و جوش شود و خواننده / شنونده را دائماً درگير بحث كند ، تا نظرات آنها را بگيرد و با ايرادات احتمالي آنها برخورد كند. اين كار به خواننده آشنا با مفاهيم فرويد اجازه مي دهد تا منطق استدلال هاي خود را از نو پيگيري كرده و نتيجه گيري هاي خود را دنبال كنند ، همانطور كه با مثال هايي از زندگي و عمل باليني پشتيباني مي شود. اما فرويد همچنين عناصري از نظريه خود را كه نياز به توضيح بيشتر دارد ، و همچنين آوردن مطالب جديد ، به عنوان مثال در مورد نمادگرايي و تخيلات اوليه ، مشخص كرد ، و با اين كار قطار فكري را براي ادامه كار "مرد گرگ" در نظر گرفت. "در سخنراني هاي مقدماتي جديد ، كساني كه در مورد رويا و اضطراب / زندگي غريزي بودند ، توضيحات روشني از آخرين تفكر فرويد ارائه دادند ، در حالي كه نقش ابر-نفس در سخنراني 31 به روز شد. علم به تكميل حجم كمك كرد.ارزيابي هاكارل آبراهام سخنراني ها را براي ارائه عناصر اصلي روانكاوي به روشي قابل دسترس ، به بهترين معني در نظر گرفت.جي استنلي هال در مقدمه خود در ترجمه آمريكايي 1920 نوشت:اين بيست و هشت سخنراني براي غير روحاني ها ابتدايي و تقريباً محاوره اي است. فرويد صريحاً صريح مشكلات و محدوديتهاي روانكاوي را بيان مي كند ، و همچنين روشها و نتايج اصلي آن را شرح مي دهد همانطور كه فقط يك استاد و مبتكر يك مكتب فكري جديد مي تواند انجام دهد. اين گفتمان ها در عين سادگي و تقريباً محرمانه هستند و نتايج سي سال تحقيق فداكارانه و پرزحمت را رديابي و خلاصه مي كنند. گرچه آنها به هيچ وجه بحث برانگيز نيستند ، ما اتفاقاً در پرتو روشن تري تفاوتهاي استاد و برخي از شاگردان برجسته وي را مي بينيم.
فرويد خود معمولاً نسبت به كار تمام شده خود خوار بود ، و آن را بصورت خصوصي توصيف كرد "كار درشت ، براي بسياري".نفوذماكس شور ، كه پزشك شخصي فرويد شد ، در سخنراني هاي اصلي 1915 حضور داشت و علاقه مادام العمر به روانكاوي را از آنها جلب مي كرد.كارل ياسپرس پس از آنكه در سخنرانيهاي مقدماتي به خصوص توسط فرويد متضرر شد و ادعا كرد فرويد مبني بر اينكه مي تواند تكنيك او را در اسطوره ها و مطالعات فرهنگي به كار برد ، همانطور كه در مورد روان رنجوري ها است ، از يك طرفدار به مخالف روانكاوي تبديل شد.